Banji!

ของขวัญวันเกิดชิ้นแรกปีนี้ จริงๆ เจ้านี่เลย..บันจี้!
สีส้ม ที่น้องเอิร์ธไปหนีบมาจากตู้หนีบตุ๊กตา แล้วเอามาให้แม่ก่อนเข้านอนเมื่อคืน

เมื่อคืนนี้ ขึ้นเตียงปุ๊บ เอิร์ธถามว่า “ผมแฮปปี้เบิร์ดเดย์แม่ก่อนได้ไหมครับ พรุ่งนี้ผมไปสอบ” แล้วก็ให้ตุ๊กตากระต่ายสีส้ม บอกว่า “ผมหนีบมาให้แม่ครับ”…อร้ายยย

พอถามว่า ชื่ออะไรดี น้องเอิร์ธบอกว่า “แล้วแต่แม่เลยครับ วันเกิดแม่ แม่ตั้งเลย” 🙂

แม่เลยบอกว่า ชื่อ บันจี้ละกัน แม่ชอบเรียกตัวเองว่า บันจี้!

พอเช้ามา พ่อปลุกอุ้มเอิร์ธขึ้นบ่า แล้วบอกให้เอิร์ธแฮปปี้เบิร์ดเดย์แม่ก่อนครับ..เงียบ..พ่อพูดย้ำ..
เอิร์ธแอบยักคิ้วแล้วยิ้มหวาน ประหนึ่งจะบอกแม่ว่า..”เรารู้กันนะ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ไปละตั้งแต่เมื่อคืน..จุ้บบ”

Happy my day 😄

เข้าออฟฟิสมา กำลังจะวิ่งไปห้องน้ำ น้องในทีมก็เดินขบวนแห่มาจากมุมตึก นำหน้าด้วยคัพเค้กปักเทียนวันเกิด และน้ำนมชมพู..

กรี้ด ถูกใจมาก…

เพราะปกติไม่ชอบเป่าเค้กเว่อวัง (แต่ชอบทำให้คนอื่น 555) น้องที่สนิทรู้ใจ จะแอบเอาของมาวาง และจากไป ไม่เอิกเกริก ใหญ่โต ปล่อยให้อีพี่กรี้ดคนเดียวในห้อง

พอทีมเอาคัพเค้กกำลังดีมาให้ บวกกับนมชมพูที่น้องบอกว่า เห็นพี่อยากกินมา 3 วันแล้ว..มันคือ ความใส่ใจอ่ะ มันล้น ปลื้มปริ่มมาก

กำลังปิติกับคัพเค้กและนมชมพู น้องบอกยังไม่หมดพี่..อะไรๆ ยื่นถุงมาให้…กรี้ดดดดดด คือ ถุงมันดี การ์ดมันน่ารักเป็นรูปน้องหมา ละก็กรี้ดๆๆ อยากได้ๆ ชอบๆ..น้องบอกว่า เอ่อพี่ ถุงนี้ยืมแชมป์มา ต้องคืน 55555..แชมป์ทำหน้าเพลีย ละบอก ไม่ต้องคืนละ เอาไปเหอะ แชมป์ให้…55555 กรี้ดดด แย่งของน้องมาเฉย!

หยิบกล่องของขวัญข้างใน นึกว่าเป็นรองเท้า..เปิดออกมา กรี้ดดดดด…จะกรี้ดรัยหนักหนา 5555 กรี้ดแล้วกรี้ดอีก กรี้ดจนน้องขำตัวงอ..จนจบด้วยเสียงโห่ฮิ้วของนิว 5555…ได้น้องบูมาอีก 5 ตัวน้อย

เสียงพี่เล็กละ เสียงเล็กมุ้งมิ้ง คุยกับบูไม่สนใจใคร ชื่อรัย ชื่อรัยดี…กรี้ดๆๆๆ

สรุปว่า ดีใจหนักมาก ถูกใจหนักสุด ประทับใจมาก…แฮปปี้เว่อร์ไปอีกหนึ่งวันกับทีมที่น่ารักของข้าพเจ้า

ตัวตนที่ว่างเปล่า

นานแค่ไหนแล้ว ที่พื้นที่ส่วนตัว อารมณ์ ความคิด ไม่ได้ปลดปล่อยอย่างที่ใจอยาก

บล้อกที่ต้องคิดแล้วคิดอีกก่อนจะเขียน..เฟสที่ต้องกรองความรู้สึกและคนอ่าน..เพื่อนที่ทำงาน ที่ไม่ใช่มิตร

มีคนเพียงกี่คน ที่เราคุยได้อย่างที่ใจอยาก บอกได้อย่างที่ใจคิด

มีคนกี่คน ที่คอยเป็นไหล่ที่พักพิง เป็นเสียงหัวเราะที่ดังลั่นทุ่ง เป็นสายตาที่บอกเราว่า ไม่ต้องพูดหรอก ชั้นเข้าใจ 🙂

มองไปที่กำแพง..มีเพียงกรอบที่ว่างเปล่า..กรอบของสถานะ ที่บอกว่าสวยงาม..กรอบที่เรียงเป็นลำดับชั้นอย่างลงตัว..

สวย..แต่ว่างปล่าว ไร้ซึ่งตัวตน